Artrose

Arthrose is een hele groep dystrofische diepgaande ziekten van het articulaire apparaat met verschillende etiologie, maar een soortgelijk klinisch beeld van pathologische veranderingen. Het hyalinekraakbeen van het gewricht, vervolgens het dronken botweefsel, de gewrichtscapsule en het ligamentaire apparaat, worden blootgesteld aan vernietiging en vervorming. De ziekte is chronisch progressief en kan zonder de juiste behandeling de motorische activiteit van de patiënt aanzienlijk beperken.

De diagnose en behandeling van pathologie houdt zich bezig met een artroloog, reumatoloog, chirurg, orthopedist.

Algemene informatie

Arthrose wordt gediagnosticeerd in ongeveer 1/5 van de populatie van de planeet, maar de ziekte is meer kenmerkend voor ouderen. Dit bewijst de statistieken van de verspreiding ervan tussen verschillende leeftijden:

• Jongeren tot 40 jaar--------meer dan 6-7 %;
• Rijpe gezichten na 45 jaar tot 20-25%;
• Na 70 jaar - tot 80%.

De ziekte beïnvloedt de weefsels die onder een constante belasting staan: kleine gewrichten van de handen en plus van de benen, heup- en kniegewrichten, gebieden in de cervicale en thoracale delen van de wervelkolom, iets minder vaak enkel en schoudergewricht.

Opmerking! De nederlaag van de interfalancerende gewrichten van de handen bij vrouwen vindt 10 keer vaker plaats dan bij mannen.

In veel westerse landen wordt de term 'artrose' niet gebruikt, waardoor deze wordt vervangen door het concept van 'artritis'. Een dergelijke vervanging is vrij gerechtvaardigd, omdat ontstekingsprocessen in de meeste gevallen voorafgaan aan artrose of deze vergezellen. In de binnenlandse geneeskunde betekenen de termen "artrose" en "artritis" in wezen dezelfde ziekte, maar met verschillende etiologie van het proces. Bovendien worden de concepten van artrose, osteoarthrose, vervormende osteoarthrose gebruikt om de pathologie aan te duiden.

Opmerking! Het verschil tussen artritis en artrose ligt in de oorzaak van de ziekte. In het eerste geval zijn dit inflammatoire processen (achtervoegsel -het betekent ontsteking), in de tweede -metabole aandoeningen (eiwit, mineraal). 

Het ontwikkelingsmechanisme en de oorzaken van artrose

De belangrijkste oorzaak van artrose is een schending van evenwicht in de processen van anabolisme en katabolisme van kraakbeen en botweefsels. Als de syntheseprocessen normaal prevaleren, gaan vernietigingsprocessen tijdens arthrose sneller. Als gevolg hiervan wordt snelle veroudering en degeneratie van weefselstructuren waargenomen. Ze beginnen eerst in te storten op cellulair niveau, vervolgens bij de orgel. De eerste destructieve veranderingen verschijnen:

• vertroebelen van kraakbeen;
• oppervlakkige opslagbaarheid;
• Microcracks en tranen;
• De focale en algemene dunner worden van de kraakbeenlaag.

Het kraakbeen verliest natuurlijke elasticiteit en dichtheid en is niet langer in staat om tijdens bewegingen als schokdemper te dienen. De wederzijdse correspondentie van de vorm van de gewrichtsoppervlakken wordt verstoord, wat leidt tot vervorming van de verbinding. Dit verergert de ontwikkeling van pathologische veranderingen en activeert een aantal onomkeerbare processen. In ruil voor het verloren kraakbeen begint botweefsel te groeien met de vorming van spikes en uitgroeiingen, die bewegingsbewegingen krimpen en vervolgens kunnen leiden tot ernstige handicap van de patiënt.

Redenen voor dit scenario:

• Overtredingen van mineraalmetabolisme kunnen leiden tot jichtweerveranderingen in de gewrichten, osteoporose, enz.
• Het nadeel van weefselvoeding is veneuze stagnatie en slechte microcirculatie vertraagt de bloedtoevoer en lymfedrainage. De minerale samenstelling van het bot is uitgeput, het wordt osteoporeus en verliest het vermogen om zichzelf te doen. Het fenomeen is kenmerkend voor een gebrek aan beweging, met vasculaire pathologieën, hormonale mislukkingen.
• Ontstekingsprocessen - Een gevolg van acute infectieziekten, hypothermie van het lichaam, verminderde hormonale achtergrond.
• Auto -immuunreacties zijn chronische foci van ontsteking, nerveuze stress, endocriene pathologieën en andere oorzaken kunnen agressie van het immuunsysteem van het lichaam veroorzaken tegen zijn eigen cellen, inclusief articulaire weefsels. De meest voorkomende auto -immuunlaesies met reumatoïde artritis, sclerodermie en rode lupus.
• Verhoogde gezamenlijke slijtage - Een mismatch tussen functionaliteit en de gelegd belasting vertraagt de syntheseprocessen en versnelt de vernietiging. Het fenomeen is kenmerkend voor atleten, dansers, mensen met overgewicht, evenals voor iedereen die zich bezighoudt met zware fysieke arbeid of wordt geassocieerd met lange statische belastingen (staand werk).
• Verwondingen - kneuzingen, dislocaties, breuken, doordringende wonden, tranen - schenden de structuur van weefsels en geven een impuls aan het begin van de vervorming.
• Genetisch bepaalde pathologieën - bindweefsel dysplasie, een overtreding van collageensynthese vormt aanvankelijk een onstabiel, laag functioneel gewricht.

Sommige redenen galmden nauw met elkaar en vormen een complex pathologisch complex.

Aandacht! Hormonale afwijkingen spelen een bijzonder belangrijke rol in schendingen van het metabolisme van botweefsel. Een mislukking in de schildklier, menopauze, het nemen van voorbehoedsmiddelen, corticosteroïden - dit alles is een directe weg naar osteoporeuze en arthrose veranderingen in het skelet.

Classificatie van wijzigingen

In de systematiek van artrose worden verschillende bepalende criteria gebruikt: oorzaken en etiologie, lokalisatie, dekking.

Door etiologie:

• Primaire artrose - ontwikkelen zich onafhankelijk, met schade aan volledig gezonde gewrichten, zonder de deelname van eerdere pathologieën;
• Secundaire worden gevormd tegen de achtergrond van een ziekte (jicht, psoriasis, reumatisme), evenals in aanwezigheid van bestaande articulaire vervormingen of verwondingen.

Door de mate van dekking:

• Lokale vormen met schade aan een beperkt aantal gewrichten: monoarthrose-1 gewricht, oligoartritis-2-3;
• Gegeneraliseerde vormen zijn verschillende soorten polyarthrose, wanneer 3 grote structuren en meer betrokken zijn bij het pathologische proces.

Volgens de lokalisatie van het proces worden de namen van de artrose van elk gewricht afzonderlijk gegeven:

• Coksartrose - Schakelt de heupverbinding uit;
• Spondylarthrose - beïnvloedt tussenwervelschijven, voornamelijk cervicaal, borst en lumbaal;
• Gonarthrose - met een verminderd werk van het kniegewricht; een van de meest voorkomende soorten;
• Cruzartrose - met de betrokkenheid bij het pathologische proces van de enkel.

Arthrose kan snel of langzaam progressief, gecompenseerd of gedecompenseerd zijn.

De belangrijkste symptomen en tekenen

Arthrose is een complexe ziekte. Conventioneel kan het worden onderverdeeld in verschillende pathologieën die onderling verenigd zijn:

• Chondritis en chondrose - inflammatoire en degeneratieve laesie van kraakbeenweefsel;
• Osteoporose is ook osteoporose - een pathologisch proces in botstructuren;
• Synovitis - de betrokkenheid van de voeringschil van de gewrichtscapsule;
• Bursit - algemene ontsteking van de gewrichtszak;
• Reactieve schade aan de zachte weefsels in het aangrenzende gebied - beïnvloedt de spieren, ligamenten, vezels.

Afhankelijk van het podium, de graad en de vorm, worden ze gelijktijdig of selectief waargenomen. Met dit in gedachten wordt een complex van symptomatische veranderingen gevormd. Onder hen:

• Pokhrutzhazing is een symptoom van een schending van het minerale metabolisme en het eerste teken van de ziekte. Het kan op elke leeftijd voorkomen.
• Stock - intensief gemanifesteerd in de ochtend. Het is korte termijn en kan worden uitgedrukt door het effect van jamming van het gewricht.
• Beperking van mobiliteit - het verminderen van de amplitude van bewegingen bij het plegen van actieve of passieve acties.
• Pijn heeft een andere manifestatie, uitgaande van onaangenaam en pijnlijk, die na intense belastingen een achtergrondkarakter verwerft en eindigt met acuut scherpe wanneer uitvoerende bewegingen. De zo -called "startpijnen" zijn bijzonder kenmerkend, die zich na een lange periode van rust manifesteren en als laatste totdat het gewricht volledig is ontwikkeld.
• Gekwollen - met ontsteking van de zachte weefsels, synovitis, bursitis.
• Vervorming - wordt waargenomen met volledige degeneratie van kraakbeen en gebrek aan een schok -absorberende factor.

Opmerking! De knobbeltjes van Bushara en Geberden is een kenmerkend teken van vervormende artrose van de handen. Het zijn botgroei met processen van osteofyten.

Fasen en mate van artrose

In termen van intensiteit van arthrose -veranderingen worden 4 stadia van de ziekte onderscheiden:

• 1e fase - met een lichte re -flooding van kraakbeen (schending van structuur en functionaliteit in collageenvezels). In de X -Ray is de foto praktisch niet zichtbaar.
• Fase 2 - Strok van kraakbeenstof in het lumen van de gewricht is tot 50%. Het is bedekt met scheuren, er verschijnt een lichte pijn in het gebied van de beschadigde verbinding. Osteofytische complexen verschijnen op de X -Ray; De gezamenlijke opening vermindert de grootte enigszins.
• Fase 3 - De laesie van het kraakbeen bereikt bijna de botbasis, de gewrichtspleet is scherp verminderd.
• 4 fasen - Kraakbeen is volledig beschadigd, wat leidt tot gedeeltelijke of volledige degeneratie van de synoviale vloeistof, slijtage van botweefsels rond elkaar en vervorming van de verbinding. In sommige gebieden ontwikkelen de veranderingen in sclerose. De extreme manifestatie van artrose is de fusie van articulaire weefsels met de ossificatie van structuren en een volledig verlies van mobiliteit.

In sommige bronnen wordt de fase 1 en 2 gecombineerd tot één.

Met de voortgang van de symptomen lijdt de motorische activiteit van een persoon. Gezien de schendingen van de functionele prestaties van het gewricht, worden 4 graden van mogelijke ontwikkeling van pathologie onderscheiden:

1. 0 graad - Mobiliteit en prestaties worden volledig bewaard;
2. 1 graad - De patiënt behoudt het vermogen om zelf te dienen en sociale activiteit te manifesteren, maar is niet in staat om arbeidsactiviteit te doen;
3. 2 graad - Moeilijkheden bij de manifestatie van sociale activiteit worden toegevoegd aan een schending van arbeidsactiviteit;
4. 3 graad - Alle soorten activiteiten zijn beperkt of volledig onmogelijk: arbeid, sociaal en zelfdienst; De patiënt heeft constante zorg nodig.

Wat zijn mogelijk complicaties

Door aan te scherpen met de behandeling, kunt u een aantal onaangename gevolgen veroorzaken:

• constant pijnsyndroom;
• kreupelheid;
• gewervelde dieren (met spondylarthrose);
• uitgesproken gezamenlijke vervorming;
• Volledige immobiliteit met de ossificatie van structuren.

Wat omvat de enquêteprocedure

Voor de diagnose van artrose is een medisch onderzoek met het verzamelen van een anamnesis voldoende. Om de mate van schade te bepalen, wordt een instrumentaal onderzoek uitgevoerd. De belangrijkste manieren om een duidelijk beeld van de ziekte te verkrijgen:

• radiografie;
• CT, MRI;
• ultrasonografie;
• Scintigrafie;
• Diagnostische arthroscopie met biopsie van kraakbeenweefsel en synoviale vloeistof.

In een acuut ontstekingsproces schrijft de arts aanvullende analyses voor: een algemene bloedtest, reumen, biochemie (niveau van glucose, eiwitverbindingen, elektrolyten).

Behandeling

Het is onmogelijk om de ziekte volledig te elimineren. Met tijdige behandeling van artrose kunt u de functionaliteit van het gewricht behouden, normale motorische activiteit en pijn voorkomen. Om complicaties uit te sluiten, zou het in de eerste fase moeten beginnen.

Drugstherapie Inclusief:

• ontstekingsremmende medicijnen, voornamelijk NSAID's;
• intra -articulaire steroïde blokken van pijn en ontsteking (met uitgesproken synovitis, bursitis);
• Proteolyse -remmers - vertragen en verslaan het vernietigingsproces van bot en kraakbeen;
• Antispasmodics - Voorkom spierkrampen;
• angioprotectoren en geneesmiddelen om de bloedmicrocirculatie in aangetaste weefsels te verbeteren;
• Chondroprotectoren;
• Synthetische vervangers voor synoviale vloeistof;
• Vitamine- en minerale samenstellingen.

Een complex van fysiotherapie parallel voorgeschreven om het effect van medicijnen te verbeteren. De belangrijkste fysiotherapie: 

• magnetotherapie;
• elektroforese;
• Uhf;
• modder;
• Baden;
• massage;
• Oefeningstherapie en kinesiotherapie met behulp van speciale simulatoren.

Chirurgie - De enige manier om in de latere stadia te behandelen, wanneer het kraakbeenweefsel volledig wordt vernietigd. De volgende oplossingen voor het probleem zijn mogelijk:

• Endoscopie - met een gedeeltelijke of volledige vervanging van het gewricht door een kunstmatige analoog;
• Arthroscopie - een minimaal invasieve bewerking om osteofyten of gedeeltelijke vervanging van kraakbeen te verwijderen;
• Arthrodese - de sluiting van het gewricht en het bevestigen in de meest handige positie; De onbeweeglijk verbonden gewrichtsoppervlakken groeien in de loop van de tijd.

Voorspelling 

Arthrose bedreigt het leven van de patiënt niet, maar het gebrek aan behandeling kan de bewegingsvrijheid aanzienlijk beperken en de kwaliteit van leven verergeren. Tijdige en competente therapie in de vroege stadia kan het gewricht in een gezonde staat herstellen. In andere gevallen is slechts een vertraging in het degeneratieproces mogelijk met behulp van conservatieve behandeling en compensatie voor verloren functies als gevolg van protheses.

Preventie van de ziekte

Een volledig herstel is bijna onmogelijk, daarom moet preventie worden besteed aan speciale aandacht. De belangrijkste vereiste is een gezonde levensstijl en een volledige behandeling van ontstekingsprocessen:

• Sta geen hypothermie toe en behandel infectieziekten niet tijdig;
• Vermijd fysieke overbelasting en lange statische belastingen;
• Handhaaf normaal lichaamsgewicht;
• Houd zich aan het juiste dieet-de evenwichtige samenstelling van vitamines en mineralen is erg belangrijk voor de gezondheid van het musculoskeletale systeem;
• Volledig (indien mogelijk, tot het volledige herstel), behandel eventuele schade aan de gewrichten;
• Oefen systematische fysieke oefeningen om de bloedcirculatie te stimuleren (fiets, wandelen, licht joggen, Scandinavisch wandelen).

Als u risico loopt (oudere leeftijd, slechte erfelijkheid, fysieke overbelasting), moet u een regelmatig radiografisch onderzoek ondergaan.